گاهی رستگاری در عادت کردن است. کافی است به مصیبت و سختی و رنج، زمان بدهی، سکوت کنی و صبور باشی. بعد از مدتی خواهی دید چطور میتوانی کرخت از سختی و درد، حال ِ خوش داشته باشی. یاد میگیری با سختی همزیستی مسالمتآمیز داشته باشی، کنار ِ رنج زندگی کنی و با درد هم بخندی. آن وقت یک روز ناگهان خوشیهای کوچک، تبدیل به بزرگترین لذتهای زندگیات خواهد شد؛ پیاده روی زیر نم نم باران، نشستن کنار سایه، زیر نور مورب و درخشان خورشید، نوشیدن یک استکان چای داغ وقتی خانه به خواب میرود، چند نفس عمیق کشیدن روی بالکن به وقت 4 صبح…
اما باید حواستان باشد به حال ِ خوش عادت نکنید. چون آغاز افسردگی در عادت به خوشیهاست.
+ وقتی اینو خوندم کنجکاو شدم درمورد رستگاری در قرآن و رستگاری در این جملات
به نظرتون ربطی بین این جملات و این آیه هست؟
"قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّئهَا" سوره شمس،آیه 9