بسم الله الرحمن الرحیم
هر
چه انسان تر باشیم زخمها عمیق تر خواهند بود. هر چه بیشتر دوست بداریم بیشتر غصه
خواهیم داشت . بیشتر فراق خواهیم کشید و تنهائی هایمان بیشتر خواهد شد!
شادی ها لحظه ای و گذرا هستند شاید خاطرات بعضی از آنها تا ابد در یاد بماند ، اما
رنجها داستانش فرق میکند،تا عمق وجود آدم رخنه می کند و ما هر روز با آنها زندگی می کنیم. انگار که این
خاصیت انسان بودن است!
نامه به کودکی که هرگز زاده نشد
اوریانا فالاچی
+ درسته این نویسنده رو نمیشناسم تا حالا هم کتابهاشو نخوندم اما عجیب این تیکه به دلم نشست...
بسم الله الرحمن الرحیم
پدری به پسرش گفت: امروز هر حرفی را با مردم می گویی و آنچه
بر زیان می آوری و همه ی کارهایت را، به هنگام شب به من بگو!
پسر در وقت مشخص شده با رنجی بسیار یک روز گفتار و کردار خودش را به پدرش گزارش داد.
روز بعد پدر همین درخواست را تکرار کرد.
پسر گفت: پدر! هر کار دشواری که می خواهی به عهده ی من بگذار؛
اما این کار را از من نخواه که طاقتش را ندارم.
پدر گفت: پسرم! هدفم این بود که هوشیار باشی و از حساب قیامت بترسی.
امروز طاقت پس دادن یک حساب یک روزه با پدر خویش را نداری، فردا حساب همه ی عمر را،
چگونه طاقت می آوری؟
بسم الله الرحمن الرحیم
شیفته ی وجود حق ، حاج آقا دولابی می فرمایند:
در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان ، همه غصه ها می رود . چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد . هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد . در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی . اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحبخانه را حفظ کن.+انتظار جمعه ای رو می کشیم که معطر از نسیم و نرگسه ..
به فرشته ها بگو دعا کنن نکنه صدای ما نمی رسه ...