باید دقت کنید که از راه رسیده نرسیده، عادتهای دیگران را از بین نبرید. آدم که عادتش از بین میرود، سرگردان میشود. انگار که از پشت بام یک برج بلند پرت میشود و فکر میکند شما که از راه رسیدید و هلش دادید مثل چتر نجاتی به موقع باز میشوید و به سلامت میرسد به زمین امن و سفت. تمام سقوط را لذت میبرد از هیجان تازه، از منظره تازه، از شتابی که گرفته. اما شما ناگهان نیست میشوید. چتر باز نمیشود و آدم ناباورانه میبیند میانهء چه سقوط مرگباریست. و زمین امن و سفت هی نزدیک میشود تا آدم روی آن متلاشی شود.
وبلاگ پلان اول