گاهی سرنوشت مثل توفان ِ شنی ست که مدام تغییر سمت می دهد. تو سمت را تغییر می دهی، اما توفان دنبالت می کند. تو بازمی گردی، اما توفان با تو میزان می شود. این بازی مدام تکرار می شود…توفان که فرو نشست، یادت نمی آید چی به سرت آمد و چطور زنده مانده ای. اما یک چیز مشخص است. از توفان که درآمدی، دیگر همان آدمی نخواهی بود که به توفان پا نهاده بودی. معنی توفان همین است.
کافکا در کرانه – هاروکی موراکامی