کاش میشد خدا را بوسید

 کاش همیشه یه جایی توی دلمون داشتیم به اسم حسینیه دل اونجا جز خدا و خودمون کسی راه نداشت،البته  کسانیکه خدا هم دوستشون داره اونجا جا دارند.مگه میشه عاشق خدا باشیم و  کسانیکه خدا دوستشون رو داره رو توی دلمون جا ندیم! اگه بخوایم این حسینیه رو برپا کنیم باید دور بشیم از تعلقات دنیوی.

به قول آقا هادی باید دور بشیم از توهمات و خاطرات نسبت به افراد،چون تصورات ما نسبت به افراد دیگه نه نفع دنیوی داره نه نفع اخروی

چرا ذهنم رو به خاطر کسیکه تاثیری در دنیا و آخرت من نداره درگیر کنم؟

از گذشته درس میگیرم،عادت می کنم به نبودن خیلی چیزها،به نبودن خیلی افراد...

که از هر راهی که می آیم می رسم به خودت...

از راه که می آیم می رسم به مهربانی ات...به صبوری ات...به رفاقتت!

از بی راه که می آیم  می رسم  به قهاری ات...به اشدّ المعاقبینی ات...عزیزی ات!

---

پ.ن: یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلَاقِیهِ...(سوره انشقاق آیه ۶)