من،تنهایی و اشتباه...

بسم الله الرحمن الرحیم

 

وقتی سرگرم این دنیا بشیم خیلی چیزا یادمون میره و بعد که به خودم میام میبینم ای دل غافل کجا هستم،چه میکنم....

یه زمانی بود که از تنهایی چیزی نمی فهمیدم چون چیزایی داشتم که واسم مقدس بود.

تنهایی واقعی من زمانی بود که دل بستم به یه نفر از جنس آ د م

این آدم خاکی منو وابسته خودش کرد و بعد از یه مدت ترکم کرد...

منم بعدها بجای اینکه راه درست رو برم باز خطا کردم و به یه حضور یه آدم دیگه دلخوش کردم.

الانم پشیمونم از این دلبستگی،وابستگی...

امان از وقتی که آدم خطا کنه

بدتر از اون وقتیه که نتونه خودش رو از این خطا نجات بده...

خدایا خودت به من رحم کن

کاش توی تنهایی بجای خطا رفتن مسیر درست رو پیدا میکردم

دلم لک زده واسه اون وقتا

+ ناگهان چقدر زود دیر میشود